من فکر نمى کنم که چنین عملى نتیجه مثبتى داشته باشد. در روزگاران گذشته برخى از مردم تصور مى کردند که هرچه شهوت زن کمتر باشد، عفت او بیشتر محفوظ خواهد بود و براى این که مبادا دخترشان در آینده موجب بدنامى خانواده و قبیله شود، به عنوان پیشگیرى او را ختنه مى کردند. البته چنین تصورى غلط و مردود است، زیرا براى پیشگیرى از مشکلى احتمالى، اقدام به چنین عملى که خطرهاى بزرگى براى دختر به همراه دارد، عاقلانه نیست.

شهوت هم که امرى مذموم و مکروه نیست، بلکه ارزشى انسانى و طبیعى است که خداوند براى حفظ حالت طبیعى بشر و تداوم نسل و خانواده آن را آفریده است و آن را عامل میل مرد به زن و میل زن به مرد قرار داده است. البته در صورتى که عامل شهوت به افراط کارى و انحراف اخلاقى بیانجامد، مذموم است. بنابراین نمى توان شهوت را عنصرى منفى دانست تا نیاز به کاستن از آن باشد. تنها زمانى نیاز به چنین کارى است که شهوت طغیان کند و به انحراف رود.

در حدیثى از امام جعفر صادق(علیه السلام) آمده است: «ختنه پسر سنت است و ختنه دختر سنت نیست.»( وسایل الشیعه، ج۲۱، ص۴۴۱، روایت ۲۷۵۳۲.) و در حدیثى دیگر: «ختنه زنان مکرمت (عزت) است و نه سنت است و نه واجب. و چه چیزى بهتر از مکرمت؟» (همان، روایت ۲۷۵۳۳.)

گویا این عمل در عرف اجتماعى آن روزگار سبب فراهم آمدن لذت بیشترى براى شوهر به شمار مى آمده است. این احتمال را از سفارش حضرت محمّد(صلى الله علیه وآله) به ام حبیب که کارش ختنه دختران بود مى توانیم دریابیم.

پیامبر وقتى به او برخورد از او پرسید: ام حبیب! کارى که قبلا دست تو بود هنوز هم هست؟ گفت: آرى، اى رسول خدا! اگر این کار حرام است، مرا نهى کن. پیامبر گفت: نه، این کار حلال است، نزدیک تر بیا تا چیزى به تو یاد دهم. [ام حبیب] مى گوید نزدیک شدم، به من گفت: ام حبیب! وقتى مى خواهى ختنه کنى زیاده روى نکن و آن را از ریشه نکن و کوتاه بیا [به حداقل اکتفا کن] که این گونه چهره را شکفته تر مى کند و براى مرد لذت بخش تر است».( همان، ج۱۷، ص۱۳۰، روایت ۲۲۱۷۰.) شاید مراد از کلمه مکرمت (عزت و سرافرازى) که در حدیث امام صادق(علیه السلام) آمده، همین امر باشد. یعنى عرف اجتماعى آن روز ختنه در حد مذکور را مایه زینت زن و رغبت شوهر به او مى دانسته است.