۰۴ تیر ۱۳۹۱

سیداحمد قشمی، مدیرکل ثبت احوال استان تهران به روزنامه ایران گفته است که از یک‌صد و یک هزار و ۸۲۹ازدواجی که در سال ۱۳۹۰ در تهران ثبت شده است، ۷۵ عروس یا داماد کمتر از ۱۰سال سن داشته‌اند و  سه هزار و  ۹۲۹دختر و پسر ۱۰تا ۱۴ساله نیز به عقد هم در آمده‌اند.

بر اساس این گزارش  ۱۹هزار و ۲۳۷ نفر از عروس و دامادهای تهرانی نیز در سال گذشته بین ۱۵تا ۱۹ساله بودند.  بر اساس قوانین ایران سن ازدواج برای دختران ۱۳ سال و برای پسران ۱۵ سال است، اما پدر و یا جد پدری می‌توانند دختران کمتر از این سن را نیز با اجازه دادگاه بر سر سفره عقد بنشانند.

امان‌الله قریشی مقدم، جامعه‌شناس و استاد دانشگاهی که این پژوهش درباره روسپیگری را انجام داده است، می‌گوید دختران خردسالی که در سنین پایین مجبور به ازدواج شده‌اند به دلیل آنکه نتوانسته‌اند دوران کودکی و نوجوانی خود را به درستی طی کنند، به مرور زمان دچار بیماری روحی و روانی و گرفتار آسیب‌های همچون خودکشی، فرار از خانه و روی آوردن به روسپیگری می‌شوند.

به گفته وی، “در برخی از شهرستان‌ها که دختران با مردان پیر و سن بالا ازدواج می‌کنند، مسلم است که از لحاظ جسمی آسیب‌پذیر خواهند بود و از سوی دیگر به خاطر ضعف قوای جسمانی در مردان سالخورده، این دختران جوان برای رفع نیاز جنسی خود رو به مردان جوان می‌آورند که از آن به عنوان روابط فرازناشویی یاد می‌شود”.

انتشار نتایج این پژوهش در حالی است که محمدعلی عرفان منش، مدیرکل امور اجتماعی استانداری تهران در گفت‌وگو با ایلنا از طرح برخورد با زنان روسپی در قالب طرح “زنان ویژه” خبر داده است.

وی با بیان اینکه وجود زنانی که از طریق روسپیگری امرار معاش می‌کنند یک “واقعیت اجتماعی” است که حل آن “نیازمند ساز و کاری مناسب” است، اعلام کرده که طرح برخورد با زنان روسپی در سال جاری اجرا خواهد شد.

هنوز جزئیات این طرح اعلام نشده و فقط  به مواردی مبنی بر “توانمندسازی” این زنان  اشاره شده و نگهداری آنان برای چند شب در مراکز غربالگری و بازگردانده شدن آنها به اجتماع مورد انتقاد قرار گرفته است، اما سابقه سایر طرح‌هایی که  تحتعنوان‌هایی همچون امنیت اخلاقی در سطح شهرهای مختلف اجرا شده، چندان روشن نبوده و اغلب محدود به بازداشت گسترده افراد در سطح جامعه و اعمال خشونت در حین این دستگیری‌ها شده است.

منبع: http://www.radiozamaneh.com/45341